Bronisław Chyła urodził się 5 lutego 1911 roku w Berlinie, w rodzinie polskich emigrantów z Pomorza. Rodzice, ojciec Konrad z zawodu robotnik fabryczny, matka Maria z domu Murawska - wychowali go w duchu polskim.

Szkołę podstawową skończył w Berlinie. W latach nauki szkolnej działał w Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech. To ukończeniu szkoły podstawowej terminował w zakładach Adolfa Kandulla na mechanika precyzyjnego, kończąc naukę podstawowym egzaminem czeladniczym. Równocześnie uczęszczał do Wieczorowej średniej Szkoły Technicznej.

Lubił uprawiać turystykę. W roku 1929 wyruszył do Polski na zlot harcerski. Trzy lata później wybrał się na pieszą wycieczkę do Włoch. Na życie zarabiał restaurowaniem malowideł, rysowaniem i malowaniem portretów.

Po ukończeniu Wieczorowej średniej Szkoły Technicznej rozpoczął pracę w firmie "Opta" jako konstruktor. Aby nie pracować w przemyśle zbrojeniowym hitlerowskich Niemiec porzucił swój zawód i wstąpił do Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, gdzie przez cztery semestry studiował grafikę użytkową.

Mimo prześladowań, czynnie uczestniczył w Związku Polaków w Niemczech. Aby uniknąć kolejnego aresztowania ukrywał się u przyjaciela, dziennikarza Andreasa Bauera, który ułatwił mu ucieczkę do Wiednia. Tu podjął dalsze studia na Akademii Sztuk Pięknych na wydziale mistrzowskim, w klasie portretu u profesorów Pausera i Boekla.

W roku 1945 wstąpił do organizacji "Polonia Academica". Kilka dni później, za swoje przekonania polityczne oraz pochodzenie miał być usunięty przez Nacjonalistyczny Związek Studentów. W grudniu tego samego roku wyjechał na krótko do Polski, aby odszukać swoją rodzinę.

W roku 1947 ukończył studia z wynikiem bardzo dobrym. Bezpośrednio po zakończeniu studiów powrócił do kraju wraz z rodziną.

Po przyjeździe osiedlił się w Legnicy i został nauczycielem rysunku w Liceum Pedagogicznym. Następnie w latach 1951-1956 artysta uczył w Państwowym Liceum Plastycznym we Wrocławiu. W roku 1956 powrócił do Legnicy, podejmując pracę w prawie wszystkich szkołach średnich; w tym samym roku założył ognisko plastyczne przy Miejskim Domu Kultury. Od 1964 roku artysta uczył w Studium Nauczycielskim pełniąc równocześnie funkcję kierownika wydziału plastycznego.

Działalność artystyczną rozpoczął w 1949 roku biorąc udział w wystawie wrocławskiego ZPAP w Katowicach. Jego pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w 1952 roku.

Na początku lat sześćdziesiątych zajmował się również fotografią. Uczestniczył w krajowych, a także w pracach jury ogólnopolskiej "Człowiek" i międzynarodowego salonu fotograficznego "Homo".

Był członkiem "ZPAP" od 1950 roku, pełniąc wieloletnią funkcję prezesa wrocławskiego oddziału ZPAP, a następnie oddziału Zagłębia Miedziowego. Brał udział we wszystkich wystawach regionalnych, także ogólnopolskich, prezentowanych niejednokrotnie za granicą. W 1977 roku został przez Ministerstwo Kultury i Sztuk ustanowiony rzeczoznawcą malarstwa w zakresie sztuki współczesnej.

Za działalność artystyczną i pedagogiczną został odznaczony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, a także przez Ministerstwo Oświaty. W 1974 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Był pierwszym laureatem miasta Legnicy. Otrzymał również odznakę Zasłużony dla Dolnego śląska.

Jego prace znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych w kraju i za granicą.

Artysta zmarł 19 lutego 1986 roku pozostając do końca wierny Legnicy.